روش مطالعه ی سازمان های فرهنگ ساز مطالعه‌ی موردی سازمان های جمهوری اسلامی ایران

     سازمان های فرهنگ ساز موجودیت های فرهنگی هستند که قادرند بر محتوای فرهنگ در جامعه تأثیر بگذارند و فرهنگ حاکم بر جامعه را حفظ و تقویت، یا آن‌که در آن تغییر و تحوّل ایجاد کنند. بدون تردید همان‌گونه که سازمان ها از فرهنگ اجتماع و محیط خود اثر  می پذیرند، فرهنگ حاکم بر سازمان‌ها نیز بر افراد جامعه اثر می گذارد. سازمان‌ها، باورها، ارزش ها و هنجارهای خود را به اجتماع منتقل می کنند. این تعامل دوطرفه میان  موجودیت های فرهنگی به نام سازمان ها و عناصر و محتوای فرهنگ اجتماعی، مفهوم تازه ای به عنوان سازمان های فرهنگ ساز را به ذهن متبادر می سازد.هدف تحقیق تبیین شاخص ها و روش شناسایی این سازمان ها است.      الگویی که بر اساس آن سازمان ها دسته بندی، و سپس به عنوان سازمان فرهنگ ساز شناسایی می شوند الگوی سه بعدی است که دارای ماهیت،‌ انتشار و نفوذ می باشد.روش انجام کار به این صورت است که برای تعیین ضریب نفوذ هر یک از سازمان ها در فرهنگ سازی، از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی که مبتنی بر کمّی سازی نظرهای کیفی خبرگان است استفاده می شود.نتایج به دست آمده حاکی از آن است که سازمان صدا  و سیما دارای بیشترین تأثیر در فرهنگ سازی است و پس از آن حوزه‌ی علمیه و سپس نیروی انتظامی در مراتب بعدی قرار دارند.